Pembacaan dan telahan

Sebenarnya saya tahu kenapa awak begitu. Saya tahu kenapa awak suka berteka-teki dan saya tidak hairan sedikit pun. Berapa lama pun sudah tidur sekatil. Saya tahu kenapa. Kerana kita jarang berterus-terang walaupun setiap hari pun kita bersama-sama. Walaupun orang anggap kita macam isi dan kuku. Tapi awak tak mahu tunjukkan sikap ingin tahu. Saya juga tidak bertanya. Bukan kerana saya pura-pura tak mahu tahu. Tapi prinsip saya mudah, jika awak rasa awak mahu beritahu, awak beritahu. Jika awak rasa awak mahu simpan, awak simpan. Saya tidak akan memaksa. Tapi awak ingin tahu, dan awak gunakan cara menduga. Tapi awak tahu, awak tak dapat apa-apa dengan berbuat demikian. Mungkin jika mata saya boleh memberitahu apa yang ada di fikiran dan hati saya, awak akan tahu.

Saya tahu kenapa awak membaca sesuka hati awak. Saya tahu awak rasa agak aneh kenapa saya nampak begitu rapat dengan dia. Saya tahu awak tak pernah lihat saya rapat dengan orang begitu segera. Saya tahu awak tidak begitu rapat dengan orang-orang sebegitu dan awak rasa pelik kenapa saya boleh rapat pula. Awak cakap pada saya sejak awal dulu. Tapi awak tahu latar belakang saya dan orang macam mana saya mudah rapat. Mungkin ada cara dan gaya hidup kita yang agak lain sedikit walaupun kebanyakan hampir sama. Saya tidak dapat menjawab awak. Tapi saya tahu awak merasa misteri pada saya. Saya akan biarkan awak dengan teka-teki, rasa aneh dan misteri awak itu sehingga ada jawapan yang benar-benar pasti.